Fakt, że kult Rity rozprzestrzeniał się natychmiast po jej śmierci nie był dla nikogo zaskoczeniem. Wieści o wyjątkowej łasce okazanej Cicco Barbaro wraz z pogłoskami o niezwykłym stanie ciała Rity, przyciągały wielu ludzi do klasztoru świętej Marii Magdaleny. W sposób oczywisty znaczny odsetek tych ludzi stanowili obywatele Cascii, którzy znali Ritę osobiście; inni usłyszeli o niej dzięki darowi pokoju, jaki przyniosła miastu przed poad czterdziestoma laty. Ciągle jednak nowi ludzie napływali do klasztoru z miast i wiosek położonych daleko od Cascii, aby ujrzeć nienaruszone ciało lub w nadziei otrzymania, tak jak Cicco Barbaro, jakiejś łaski. Gdy przybywali na miejsce słuchali również z ust sióstr i mieszkańców opowieści o szczegółach życia Rity. (...)
24 maja 1900 roku w święto Wniebowstąpienia Naszego Pana, papież Leon XIII dokonał oficjalnego ogłoszenia Rity Lotti, wdowy po Pawle Mancinim, znanej również jako siostra Rita z Cascii, świętą Kościoła Powszechnego. Przedstawił ją światu jako "Drogocenną Perłę Umbrii", wzór chrześcijańskiej cnoty i wiernego świadka świętości dla całęgo ludu Bożego. Ostatecznie, imie tej drobnej kobiety o szczodrym sercu i niezłomnej wierze stało się znane chrześcijanom całego świata, którzy mogli odnaleźć w jej zmaganiach i zwycięstwach, także rzeczywistość i nadzieje swego własnego życia.
W: Ks. Michael Di Gregorio OSA, Święta Rita z Cascii, patronka spraw beznadziejnych, Sandomierz 2006.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz