W historii Kościoła znane są liczna przypadki zwłok świętych zachowanych w stanie niemal doskonałym. Świętą Ritę spośród nich wyróżnia jeden szczegół: po dziś dzień na jej czole widnieje stygmat.
Została świętą do spraw beznadziejnych, bo wiele takich sytuacji potoczyło się szczęśliwie w jej życiu dzięki zaufaniu Bożej Opatrzności i zdolności przebaczenia. Rita Lotti od małego pragnęła pójść do klasztoru, jednak aby nie sprzeciwiać się woli rodziców, wyszła za mąż za Paolo Manciniego.
Jej małżeństwo było pełne cierpień. Mąż Paolo Mancini rzadko gościł w domu, prowadził życie awanturnicze, należał do stronnictwa antypapieskiego. Rita nie skarżyła się ani słowem. Po urodzeniu bliźniaków: Giacomo Antoniego i Paolo Marii, w Mancinim rozpoczęła się duchowa przemiana.
Kiedy chłopcy podrośli, ich ojciec został zasztyletowany, prawdopodobnie za dawne przewinienia. Rita przebaczyła mordercom, natomiast synowie, zgodnie z obowiązującym włoskim prawem zemsty rodowej - wendety - chcieli go pomścić.
Najpierw pojednanie
Ich matka błagała Boga, żeby tego nie robili, że niech lepiej zejdą z tego świata, niż by mieli dokonać zbrodni stojącej na przeszkodzie ich zbawienia. I tak się stało! Wkrótce obaj synowie zmarli na nieznaną chorobę zakaźną.
Rita zakołatała potem do klasztoru augustianek eremitek w Cascia. Zrazu ją odprawiono, tłumacząc, że nie jest to miejsce dla wdów. Zakonnicom chodziło jednak o coś więcej: w klasztorze przebywały siostry z rodziny zabójcy jej męża. Eremitki obawiały się, że z powodu tej bolesnej sprawy, dojdzie w klasztorze do konfrontacji, a może nawet zemsty.
Kiedy Rita doprowadziła oba rody do pojednania, w wieku 36 lat została przyjęta do klasztoru. Odtąd, jak powiedział o niej święty Jan Paweł II, jako córka duchowa świętego Augustyna wprowadzała w czyn jego pouczenia, choć nigdy nie czytała jego książek.
Ugodzona cierniem
W zakonie Rita z wielkim poświęceniem opiekowała się chorymi i ubogimi. Błagała Boga, by mogła odczuć ból przynajmniej jednego z cierni Jego korony. W czasie rekolekcji pewnego franciszkanina Bóg jej wysłuchał - jeden z gipsowych cierni wielkiego krucyfiksu oderwał się i ugodził ją w czoło. Ból był tak straszny, że zakonnica straciła przytomność.
Nazajutrz rana powiększyła się i zaczęła wydzielać nieprzyjemną woń. Nie goiła się, a odpychający zapach pozostawał. Przeorysza ze względu na pozostałe siostry przeznaczyła więc Ricie celę w głębi korytarza i wydała polecenie, aby posiłki spożywała osobno.
Moc cudów
Po śmierci Rity jej cela napełniła się światłem i przyjemnym, słodkawym zapachem. Zaraz potem zaczęły się mnożyć cuda za jej wstawiennictwem.
Pierwsza została uzdrowiona jej krewna, która pochyliła się, aby pocałować zmarłą. Zaraz potem odzyskał władzę w ręce cieśla Cicca Barbara, modlący się przy jej śmiertelnym łożu. Obiecał, że jeśli zostanie przywrócona mu władza w rękach zesztywniałych wskutek artretyzmu, z wdzięczności wykona trumną dla zmarłej. Tak też się stało. Dzięki długości trumny, liczącej 158 cm wiemy, że święta augustianka była osobą niską.
Te łaski od grodu świętej Rity płyną nieprzerwanym strumieniem do dziś, o czym świadczą liczne publikacje.
Jakby niedawno umarła...
Na początku ciało Rity złożono w zwykłej trumnie z jodły. Dziesięć lat później przeniesiono je do "uroczystej trumny", z namalowanym wizerunkiem świętej.
W 1626 roku, po rozpoczęciu procesu beatyfikacyjnego, otwarto drewniany sarkofag, w którym spoczywało nietknięte ciało Rity. Znaleziono przy nim 216 wotów, czyli dowodów wdzięczności za otrzymane łaski.
Trumnę świętej z Cascia otwierano także w 1636 i 1703 roku. Za każdym razem stwierdzano, że jej zwłoki pozostały w nienaruszonym stanie. "Ciało Sługi Bożej siostry Rity jest zachowane w całości, białe, nienaruszone i nieskalane, jakby niedawno umarła, gdy tymczasem minęło prawie 180 lat od dnia śmierci tejże Błogosławionej" - czytamy w raporcie z 1636 roku. Zdumiewający jest fakt, że taki sam stan zaobserwowano w 1703 roku, po straszliwym trzęsieniu ziemi, które zniszczyło Cascia.
Szklana trumna
W 1745 roku ciało świętej Rity, na polecenie wicekróla Neapolu, umieszczono w szklanej, przeźroczystej trumnie. Było to jego wotum za otrzymanie potomstwa za wstawiennictwem Świętej.
Do dziś szklana trumna z ciałem augustianki eksponowana jest na poczesnym miejscu w przepięknej bazylice świętej Rity w Cascia. Niektórzy widzieli świętą w różnych pozycjach, a jeszcze innym dane było zaobserwować jak jej oczy otwierały się i zamykały.
Ekspert od cierpienia
Z okazji Roku Jubileuszowego święta Rita przybyła do Wiecznego Miasta w szklanej trumnie 20 maja 2000 roku. Wobec tłumu wiernych wypełniających plac świętego Piotra, Jan Paweł II w porywającej homilii powiedział: "Śmiertelne szczątki św. Rity, które dziś tu czcimy, są znamiennym znakiem, czego może dokonać Pan w ludzkiej historii, kiedy napotyka pokorne serca otwarte na Jego miłość. Oto widzimy kruche ciało kobiety niewielkiej wzrostem, lecz wielkiej świętością; kobiety, która żyła w pokorze, lecz której heroiczne życie jako żony, matki, wdowy i zakonnicy jest dziś znane na całym świecie. Głęboko zakorzeniona w miłości Chrystusa, Rita znalazła w swej wierze niezachwianą moc, dzięki której w każdej sytuacji była kobietą pokoju (...) żyjąc duchowością św. Augustyna, Rita stała się uczennicą Ukrzyżowanego i "ekspertem od cierpienia"; nauczyła się rozumieć bóle ludzkiego serca. Dlatego też stała się orędowniczką ubogich i zrozpaczonych, uzyskując niezliczone łaski pociechy i umocnienia dla tych, którzy wzywają ją w różnorakich sytuacjach".
Za: Tajemnice Wiary, tom I, Edipresse-Kolekcje Sp. z o.o., Warszawa 2015, s. 18-19.
