Wstęp
Rita nie napisała żadnej książki, listu, pamiętnika. To, co przekazała światu, to proste, ale heroiczne życie. Rita jest wielką głosicielką Dobrej Nowiny, ona nie głosi siebie, ale Jezusa oraz siłę tajemnicy Krzyża i Zmartwychwstania. Ona jest wyrazicielką działania Ducha Świętego, mówiącego i działającego także i we współczesnym Kościele.
Współcześnie Rita z Cascii należy do grona popularnych i często przyzywanych w modlitwach świętych. We Włoszech razem ze świętym Antonim tworzy duet najpopularniejszych świętych. Kanonizacja Rity w 1900 roku i ożywienie jej kultu za sprawą bł. Matki Marii Teresy Fasce przyczyniły się do powszechnego zainteresowania się żyjącą w XV wieku Włoszką.
Życiorys Rity nie należy do standardowych. Po pierwsze, trudno oddzielić w nim legendy od faktów, pobożne wyobrażenia wiernych od historii. Wiadomo na pewno, że – zanim została oficjalnie ogłoszona świętą – żyła w świecie jako córka, żona, matka, wdowa i augustiańska siostra zakonna doświadczona stygmatem z korony cierniowej. Z tego powodu też część biografów uznaje ją za mistyczkę pasyjną.
Pierwszy życiorys Rity, powstały już w roku jej śmierci, został napisany przez adwokata z Cascii. Treść merytoryczną tego dzieła wielu badaczy określa mianem poetyki zarówno w sensie treści, jak i słownictwa. Według autora Rita była osobą „pełną światła, uświęconą, wielce szlachetną kobietą”. Inna wczesna biografia Rity to wydana po włosku w Sienie w 1610 roku praca augustianina ojca Cavallucci pt. „Życie błogosławionej Rity z Cascia”. Ojcu Girolamo Ghettiemu, również augustianinowi, przypisywane jest autorstwo biografii wydanej w Rzymie w 1628 roku (rok beatyfikacji Rity) pt. „Krótkie opowiadanie o życiu i cudach błogosławionej Rity z Cascia”. W 1697 roku powstało przechowywane do dziś w Głównym Archiwum Zakonu Augustianów w Rzymie „Życie błogosławionej Rity z Cascia” autorstwa ojca Nikola Simonettiego.
W latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku, po soborowej reformie kalendarza obrządku łacińskiego, imię i wspomnienie Rity zostało z niego wykreślone. Augustianki, podejrzewając że stało się tak za sprawą skromnego, mało wiarygodnego materiału historycznego, zwróciły się do ojca Damasa Trappa, historyka i byłego postulatora generalnego zakonu, z prośbą o opracowanie spełniającej wymogi naukowości i historycznego warsztatu biografii. Wynik prac został opublikowany w latach 1968-1970, w postaci czterotomowej „Starożytnej dokumentacji Rity”. Być może dzięki tej pracy 22 marca 2000 roku Rita ponownie wróciła do powszechnego kalendarza Kościoła ze swoim świętem wyznaczonym na 22 maja, czyli na wspomnienie daty śmierci.
Na świecie jest wiele sanktuariów poświęconych Ricie. W Europie najważniejsze znajduje się we Włoszech, w Cascii. Sanktuaria takie są także we Francji. W Polsce ważnymi miejscami kultu św. Rity są: krakowskie kościół augustianów pw. Katarzyny Aleksandryjskiej i nowosądecki kościół Matki Bożej Niepokalanej. Kult Rity rozwija się w Ameryce Łacińskiej, na Filipinach. W Stanach Zjednoczonych dzięki działalności augustianów św. Rita czczona jest w Chicago i Filadelfii.
Rita zrealizowała w życiu ideał określany mianem mądrości Krzyża (Sapientia Crucis), teologii krzyża, przebaczenia i pokoju. Nieobce były jej słowa Jezusa, gdy mówił o konieczności przebaczenia i Jego uzdrawiającej mocy w Kazaniu na górze, przypowieściach, modlitwie Pańskiej. „Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują” (Mt 5, 44).
Rita nie pozostawiła po sobie żadnego napisanego przez siebie świadectwa, dzieła czy też innego rodzaju przemyśleń wyrażonych za pośrednictwem słowa pisanego. Dlatego można spotkać hipotezy, że była analfabetką. Brak takich dowodów jej duchowości nie przeszkodził jej jednak w realizowaniu ewangelicznych ideałów. Jan Paweł II tak opisał Ritę w swoim przemówieniu w 2000 roku, wygłoszonym z okazji stulecia jej kanonizacji:
„Oto widzimy kruche ciało kobiety niewielkiej wzrostem, lecz wielkiej świętością; kobiety, która żyła w pokorze, lecz której heroiczne życie chrześcijańskie jako żony, matki, wdowy i zakonnicy jest dziś znane na całym świecie. Głęboko zakorzeniona w miłości Chrystusa, Rita znalazła w swej wierze niezachwianą moc, dzięki której w każdej sytuacji była kobieta pokoju.
W jej przykładzie całkowitego zawierzenia się Bogu, w jej przejrzystej prostocie i niezłomnej wierności Ewangelii także i my możemy odnaleźć jasne wskazanie, jak być autentycznymi świadkami Chrystusa…”.
W: Aleksandra Murzańska, Święta Rita, cudowna historia patronki od spraw beznadziejnych, Dom Wydawniczy „Rafael”, Kraków 2011.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz