Śmierć św. Rity
Śmierć, której ludzie się boją, to jest odłączenie duszy od ciała, natomiast śmierć, której ludzie się nie boją, a bać powinni, to jest odłączenie od Boga (św. Augustyn).
Rita zmarła 22 maja 1457 roku. Za prawdopodobną przyczyną śmierci uznaje się gruźlicę. Tradycja podaje, że w momencie śmierci Rity w Cascii, samoczynnie rozdzwoniły się dzwony. (…)
Po śmierci ciało Rity zostało umieszczone w zwykłej, przeznaczonej dla augustianek trumnie. Wśród przybywających, by zobaczyć otoczoną już za życia opinią świętości siostrę, był Cicco Barbaro, stolarz mający sparaliżowaną rękę. Gdy zobaczył skromną trumnę Rity, pomyślał, że gdyby był zdrowy, to wykonałby trumnę godną niezwykłej kobiety. I w momencie wypowiadania tego życzenia jego ręka została uleczona. Barbaro dotrzymał obietnicy i wykonał pięknie zdobioną trumnę, którą można oglądać w sanktuarium w Cascii.
Uzdrowienie stolarza uznano za pierwszy cud, który wydarzył się po śmierci Rity, co spowodowało rozkwit jej kultu niemal od dnia jej śmierci. W czasie procesu beatyfikacyjnego udokumentowano jedenaście cudów stwierdzonych po śmierci Rity. Wśród nich jest także opis cudu uzdrowienia sparaliżowanej ręki kuzynki Rity. O tym, że zaraz po śmierci Rita była otaczana kultem i uznawana przez wiernych za świętą, świadczy także „Codex miraculorum”, czyli „Księga cudów” powstała w latach 1457-1462.
Przy trumnie Rity modlono się, zapalano świecie i zawieszano tablice wotywne z wypisanymi doświadczonymi łaskami.
Nadspodziewana liczba pielgrzymów pragnących zobaczyć i pożegnać doczesne ciało Rity spowodowała, że przesunięto datę pochówku. Wtedy też zauważono, że nie ulega ono rozkładowi i wydziela miły zapach. Można się o tym przekonać także współcześnie, oglądając je w szklanej trumnie w bazylice w Cascii. Wokół urny umieszczono wota. Wśród nich są złote strzykawki zostawione przez byłych narkomanów, zdjęcia zniszczonych samochodów i ocalałych w wypadkach drogowych osób. Jest wiele zdjęć niemowląt, małych lub starszych dzieci, które przyszły na świat dzięki wstawiennictwu Rity lub też zostały uzdrowione. Siostry opowiadają, że od momentu śmierci Rity aż do dnia dzisiejszego, zawsze, gdy dzieją się cuda za jej przyczyną, ciało świętej wydaje przyjemny zapach. (…)
W: Aleksandra Murzańska, Święta Rita, cudowna historia patronki od spraw beznadziejnych, Dom Wydawniczy „Rafael”, Kraków 2011.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz