Patronka od spraw beznadziejnych, żona, matka, zakonnica. Obecnie jedna z najpopularniejszych świętych. Kim była św. Rita?
Swoje cierpienia oddawała Bogu, zagłębiając się w modlitwie, a dla bliźniego zawsze miała otwarte serce. Z tego słynęła św. Ryta, w Polsce znana bardziej jako Rita.
Urodziła się w 1381 r. w Roccaporenie, niewielkiej górzystej miejscowości położonej blisko Cascii (Włochy). Na chrzcie otrzymała imię Margherita, co w języku łacińskim oznacza perłę. Byłą wymodlonym dzieckiem swoich rodziców, prostych i bardzo pobożnych ludzi. Wyrastając w duchu ewangelicznym, już w dzieciństwie odkryła w sobie powołanie do życia zakonnego. Mimo to okazała posłuszeństwo woli rodziców i wyszła za mąż za Paola Manciniego, zamożnego chłopaka ze znamienitego rodu.
Rodzinne blaski i cienie
Paolo miał naturalne zdolności przywódcze i gwałtowny charakter, przez co wikłał się w konflikty. Uważano, że swoim zachowaniem sprawiał delikatnej Ricie wiele bólu i cierpienia. Z początku brutalny i szorstki w obyciu, pod wpływem miłości swojej żony, jej łagodności, cierpliwości i głębokiej wiary zaczął przechodzić ogromną przemianę wewnętrzną. Ich małżeństwo stało się harmonijne i szczęśliwe, a owocem wzajemnej miłości było dwóch synów. Niestety, konflikty z przeszłości doprowadziły do tego, że Paolo został zamordowany. Rita jednak, w przeciwieństwie do swoich synów, przebaczyła oprawcom. Okrutne prawo wendety nakazywało im pomścić ojca, co mieli zamiar zrobić. Święta matka w rozpaczy zawołała do Boga, by raczej zabrał jej dzieci do siebie, niż pozwolił im skalać się krwią. Wkrótce szalejąca epidemia pozbawiła obu synów życia.
Po kilku latach żałoby i modlitw w osamotnieniu Rita postanowiła spełnić swoje dawne marzenie i wstąpić do klasztoru św. Marii Magdaleny sióstr augustianek w Cascii.
