Ośrodki kultu św. Rity - Galew

Ks. Jacek Buda, proboszcz parafii pw. Przemienienia Pańskiego i św. Walentego w Galewie

Adres parafii:
Parafia Przemienienia Pańskiego i św. Walentego
Galew
62-720 Brudzew

***

Wieczory Róż, 21 - 22 maja 2013 


Relikwie wielkiej włoskiej świętej i mistyczki spoczęły uroczyście 
w nowo ustanowionym Sanktuarium Przemienienia Pańskiego 
w Galewie

Dzień 21-szy maja 2013 r. wpisuje się w historię galewskiego wzgórza jako dzień wyjątkowej wagi, gdyż otwiera nowa kartę historii nie tylko tutejszej świątyni ale również historii Kościoła diecezjalnego i ogólnopolskiego, który zyskuje na swej mapie nowe sanktuarium.

Uroczystości oficjalnego podniesienia kościoła Przemienienia Pańskiego i Św. Walentego do rangi Sanktuarium poprzedziły kilkumiesięczne starania tutejszego proboszcza Ks. Jacka Budy o sprowadzenie relikwii św. Rity i tym samym o rozpowszechnienie kultu wielkiej włoskiej świętej – “patronki od rzeczy trudnych i niemożliwych”. Świątynia galewskiego wzgórza od początku roku ogłoszonego w Kościele katolickim ROKIEM WIARY stała się ogniskiem szerzącym nabożeństwo do tej żarliwej orędowniczki życia ewangelicznymi zasadami wiary. Relikwie więc, które przywędrowały z umbryjskich wzgórz słonecznej Italii w styczniu bieżącego roku, dotarły na ziemię galewską już przygotowaną, użyźnioną znajomością i przeżywaną w duchu bliskością św. Rity. Przygotowania do uroczystości wprowadzenia relikwii poprzedzone zostały również kwietniową parafialną niemal 40-osobową pielgrzymką do grobu świętej w Cascii, będącą wyrazem wdzięczności parafian za udzielenie relikwii przez Przeoryszę Klasztoru – Matkę Natalię Todeschini. Równolegle z procesem sprowadzenia relikwii świętej Rity proboszcz podjął w miesiącu lutym 2013 r. wysiłki uzyskania zgody na podniesienie rangi galewskiej świątyni do godności Sanktuarium, co spotkało się z aprobatą władz kościoła diecezji włocławskiej i tym samym wzbudziło w sercach wiernych parafian ducha wiary jednoczącej we wspólnych przedsięwzięciach.


W proces budzenia ducha jednoczącej miłości wpisują się również 3-dniowe rekolekcje wygłoszone przez Ks. dra Sławomira Sobiecha, nawołujące do pójścia śladami świętej, będącej żywym świadkiem uzdrawiającej i leczącej waśnie i spory Miłości Chrystusowej, a także przez uroczyste procesje, w których to relikwie w dniach 7 – 13 maja wędrowały przez parafialne wioski angażując we wspólnym wysiłku wszystkie pokolenia i stany społeczne.

Przygotowania do uroczystości miały również swój wymiar materialny. Od września ubiegłego roku staraniami tutejszego Proboszcza rozpoczęto renowację hełmu wieży kościelnej dzwonnicy, którą udało się z sukcesem ukończyć na kilka tygodni przed planowanymi uroczystościami.

Dzień wprowadzenia relikwii św. Rity do nowo ustanowionego Sanktuarium był więc owocem licznych wysiłków i dowodem współpracy wielu osób i środowisk. Na uroczystość, której przewodniczył Jego Ekscelencja Bp Wiesław Alojzy Mering, przybyli przedstawiciele zarówno władz kościelnych, w tym również goście z Belgiia także władz samorządowych wszelkich szczebli od Sejmiku Wojewódzkiego i Urzędu Marszałkowksiego z Poznania po Wójtów Gmin Brudzewa i Turku.

Uroczystości rozpoczęły się wyprowadzeniem Relikwii z plebanii i przeniesieniem ich w uroczystej procesji do świątyni. Niosły je żony, matki, wdowy i siostry zakonne. Procesja przy dźwiękach orkiestry strażackiej z Brudzewa, udała się w kierunku świątyni, zatrzymując się pod wieżą kościelną, gdzie Pasterz diecezji włocławskiej dokonał uroczystego jej poświęcenia porenowacyjnego.

Gdy zabrzmiały dzwony, procesja przeszła na ołtarz polowy, z którego wobec licznie przybyłych wiernych JE ks. bp Wiesław Mering celebrował mszę świętą, której słuchały, jak to sam Bp z duchu humoru wyraził, nawet ptaki na pobliskich drzewach. Znaków z nieba faktycznie nie brakowało: kilkukrotnie rozbrzmiewające burzowe grzmoty rozeszły się szerokim echem nie przynosząc ani kropli deszczu i nie przysłaniając radośnie świecącego słońca. W czasie mszy odczytany został przez ks. inf. Leonarda Urbańskiego dekret biskupi, na mocy którego kościół w Galewie ustanawia się Sanktuarium i tym samym dotychczasowego proboszcza parafii – Kustoszem. Wiernym przybliżona została w homilii postać św. Rity – przykładnej żony, matki, wdowy i mistyczki zakonnej, której relikwie stają się odtąd nieodłączną mistyczną częścią Galewskiego Wzgórza.

Oficjalne uroczystości zakończyły się wpisem do kroniki upamiętniającej wydarzenia dnia oraz procesją, w której udając się do Pomnika Jana Pawła II, BP Mering dokonał odsłonięcia tablic pamiątkowych. Tak jak o poranku wielkanocnym Pan Jezus ukazał się Marii Magdalenie, by ta zaniosła wieść radosną, że Pan żyje apostołom zamkniętym w wieczerniku, tak wydawać się może, że teraz Pan posyła na Galewskie Wzgórze Przemienienia św. Ritę, byśmy na nowo odkryli i doświadczyli mocy Pana, przemieniającego się wobec uczniów na Górze Tabor, Pana który chce wlać w nasze serca odrobinę odwagi i otuchy, ale przede wszystkim wiarę, nadzieję i miłość.

Napełnieniu duchem otrzymanego Pasterskiego błogosławieństwa wierni mogli zatrzymać się jeszcze wśród leśnych ścieżek przykościenej drogi krzyżowej i przed odejściem do swych domów przyklęknąć przed relikwiami Świętej w świątyni tej samej, lecz nie takiej samej..... -
w nowo zrodzonym kolejnym sanktuarium Polskiej ziemi.

Na mszach sprawowanych w środę po tej uroczystości, dziękowaliśmy Jezusowi z Góry Tabor za dar “małej w posturze, ale wielkiej w świętości” św. Rity. Wzruszającym momentem podczas każdej mszy, była chwila, gdy wszyscy uczestnicy podnieśli do góry róże, by kapłan je poświęcił. Każdy też miał tę możliwość, by osobiście “przywitać się z naszą Siostrą”, jak już o niej mówią galewscy parafianie. Jak powiedział bł. Jan Paweł II w roku 2000 na placu św. Piotra: “Św. Rita proponuje róże każdemu z nas – możemy ją duchowo otrzymać, dążąc do życia jako świadkowie nadziei, która nigdy nie zawodzi i jako misjonarze życia, które pokona śmierć”. Tego wieczoru wtorkowego jak i przez całą środę jakże wiele było róż, róż trzymanych w dłoniach, jak i róż którymi byli sami pielgrzymi. Każdy schodzący w tych dniach z Galewskiej Góry Przemienienia stał się ową różą, świadczącą o nadziei, która pozwoli przetrwać wszystko. Różą rozkwitłą zimową porą w ogrodach Roccaporena.


Jolanta Dybkowska, ks. Jacek Buda

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz